കുട്ടികളുടെ കളി കൂട്ടുകാരിലെ ഒരു വിരുതന്‍ ഒപ്പിച്ച കഥയാണ്‌ ഇന്ന് ഞാന്‍ പറയുന്നത്... ദ്രിശ്യ മാധ്യമങ്ങള്‍ വളര്‍ന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍ ചെറിയ കുട്ടികള്‍ വരെ അടിമകളായി... വലിയ വര്‍ത്തമാനം വിളംബാതെ കഥയിലേക്ക് വരാം...!!
ഒരു കഥാപാത്രം നായകുട്ടി പൂപ്പിയാണ്... അനിമേഷന്‍ രംഗത്ത് തിളങ്ങി നില്‍കുന്ന വീരന്‍.........,.. കുട്ടികളുടെ ഇഷ്ട തോഴന്‍...,... നന്മ നിറഞ്ഞ ഒരുപാട് പാഠങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ക്ക് വിളമ്പുന്ന കൊച്ചു കൂട്ടുകാരന്‍...,... കുട്ടിത്തം വിട്ടു മാറാത്ത പെരുമാറ്റവും കളികളും... ഇത് കൊണ്ട് ഒക്കെ ആകണം പുള്ളി ഇത്ര പ്രശസ്തി നേടിയത്...
ഹാ... ഒരു നായകുട്ടിടെ കാര്യം.. അല്ല... ഒരു അനിമേഷന്‍ നായടെ കാര്യം.. ഇനി മെയിന്‍ കഥാപാത്രത്തെ പരിജയപെടുത്താം... കക്ഷി മൂന്നു വയസ്സുകാരി.. സ്വന്തം കാര്യം നടന്നു കിട്ടാന് എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് നേരത്തെ ആലോചിച്ചു കരുക്കള്‍ നീക്കുന്ന മിടുക്കി... പാട്ടിന്റെ വരികളിലൂടെ താളം പിടിക്കാനും അതിനനുസരിച്ച് തന്റെ കുഞ്ഞു കൈകള്‍ ആട്ടി നൃത്തം വെക്കുന്ന കുറുമ്പി... അടുക്കള മുതല്‍ അങ്ങാടി വരെ ഇടയ്ക്കു ഒളിച്ചോട്ടം നടത്തുന്ന ബുദ്ധിശാലി... സ്നേഹനിധിയായ എന്റെ താത്തയുടെ മൂത്ത പെണ്‍കൊടി...
ഇനി സംഭവം പറയാം... ഫാത്തിമ ബതൂല്‍..,.. അതാണ്‌ അവളുടെ പേര്... മിക്ക കുട്ടികളെയും പോലെ പൂപ്പിയെ കാണാതെ അവളും ചോറ് കഴിക്കില്ല... എന്നാലും ഭാഗ്യം തന്നെ... വല്ല മിട്ടായിയും വേണം ചോറ് കഴിക്കാന് എന്ന് വാശി പിടിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ തറവാട് പണയം വെക്കേണ്ടി വന്നേനേ...!! കാരണം മിട്ടായി എന്ന് കേട്ടാ മതി, അവളുടെ ചോര തിളച്ചുയരും...!!
ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം... കുറെ പൂപ്പിമാര് നാട്ടില്‍ കറങ്ങി നടക്കുന്ന സമയം... എന്റെ താത്തയുടെ വീടിനു അടുത്തും എത്തി ഒരു നായ... നല്ല തടിയും പൊക്കവും ഉള്ള നായ... കണ്ടാല്‍ തന്നെ പേടി തോന്നും... പക്ഷെ, പൂപ്പി എന്ന നായകുട്ടിയെ നേരില്‍ കണ്ട സന്തോഷമായിരുന്നു അവള്‍ക്കു...!! കുട്ടിക്ക് അറിയില്ലല്ലോ... ആ അനിമേഷന്‍ പൂപ്പിയും ഈ നായയും ഒന്നല്ല എന്ന്... താത്തയുടെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ച് കക്ഷി നായയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന്...
വെറുതെ അല്ല... ഉറക്കെ പാടി കൊണ്ട്..!! "പൂപ്പി.. പൂപ്പി.. ബോവ് ബോവ് ബോവ്.."
ഇത് കേട്ട് ഭാഗ്യത്തിന് താത്ത സ്ഥലത്ത് എത്തി... അളിയന്റെ അനിയന്‍ ഉടനെ നായയെ ഓടിച്ചു... അവള്‍ ഉറക്കെ കരയാനും തുടങ്ങി... "പാവം... നായയുടെ പെരുമാറ്റം കണ്ടു പേടിച്ചു പോയി..", താത്ത മനസ്സില്‍ കരുതി കാണണം... പക്ഷെ അവള്‍ കരുതിയത് അങ്ങനെ ആവില്ല... കാരണം അവള്‍ക്കു അപ്പോഴും ആ നായ പൂപ്പി ആയിരുന്നു... അത് കൊണ്ട് അവള്‍ കരുതിയത് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു... "എന്റെ പൂപ്പിയെ ഓടിക്കല്ലേ... അവനു പാവമാണ്... ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ..."
ഉടന് തന്നെ അവളുടെ കണ്മുന്നില്‍ വെച്ചില്‍ ആ നായ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു..!! റോഡിലൂടെ പോയിരുന്ന ഒരു വണ്ടിക്കു തലവെച്ചു കൊടുത്തു..!! അവള്‍ക്കു അത് ഒരിക്കലും സഹിക്കാന് പറ്റിയിരുന്നില്ല... പിന്നെ ഇപ്പോഴും "പൂപ്പി" കാണുമ്പോള്‍ അവള്‍ക്കു കൂടുതല്‍ സന്തോഷം ഉള്ളത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി... പിന്നെയും പൂപ്പി തിരിച്ചു വന്നത് കൊണ്ടായിരിക്കും... അല്ലെങ്കി ശെരിയായ പൂപ്പിയെ തിരിച്ചറിഞ്ഞത് കൊണ്ടോ... പിന്നേ... ഇതൊക്കെ വായിചെടുക്കാന് കഴിയുമെങ്കി ഞാന്‍ ആരായി..!! എന്തായാലും അനിമേഷന്‍ ചിത്രങ്ങളും ചലച്ചിത്രങ്ങളും വീടില്‍ പ്രദര്‍ശനം നടത്തുമ്പോള്‍ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചാല്‍ കൊള്ളാം...
ചിന്ത : കുട്ടികള്‍ നിഷ്കളങ്കരാണ്... ചിന്തിക്കാനുള്ള പ്രായം അവര്‍ക്ക് ആയിട്ടില്ല... അവര്‍ക്ക് എന്ത് കാണിച്ചു കൊടുക്കുമ്പോഴും അവരുടെ ചിന്താ മണ്ഡലങ്ങള്‍ തെറ്റായതൊന്നും ചിന്തിക്കുന്നില്ല എന്നും നന്മയുടെ പാതിലാണ് എന്നും ഉറപ്പു വരുത്തുക... എന്നാല്‍ വരും ദിനങ്ങളില്‍ നമുക്ക് കുറച്ചു ടെന്‍ഷന്‍ കുറയ്ക്കാം...
അഭിപ്രായം ചുവടെ നിക്ഷേപിക്കു.. :)
ജാബി'സ്